Het Grote Geluid – zaterdag 28 november, 17:00 uur. De kleurrijke muziek van Maria Schneider heeft een volstrekt eigen signatuur.
Componiste en orkestleider Maria Schneider (Windom, Minnesota, 1960) is een vrouw naar mijn hart. Al mag je dat anno 2020 natuurlijk niet meer zeggen. (Het woord ‘vrouw’ alleen al, hoe discriminerend.) Niettemin: voor haar vakvrouwschap koester ik alleen maar de grootste bewondering. Al veertien jaar voert ze de populariteitspolls van tijdschriften als DownBeat aan. Haar composities zijn originele en rijke kleurschilderingen, waarin de invloeden van Gil Evans, haar mentor in de jaren tachtig, nog altijd vaagjes doorklinken.
Daarnaast is Schneider iemand die zich altijd heeft ingezet voor de rechten van componisten en muzikanten. In het verleden werden die niet zelden met voeten getreden door managers, copyrightorganisaties en platenfirma’s. In de eerste plaats die van gekleurde artiesten – doch niet alleen van hen. Vandaar dat ze haar albums, kostbare projecten doorgaans, via crowdfunding financiert en via ArtistShare distribueert, een platform dat op liefhebbers drijft.
Dat ze een meid van het platteland is, heeft ze nooit onder stoelen of banken gestoken. Ze is nog altijd een fanatieke vogelspotter. Maar ze heeft tevens een gruwelijke hekel aan de stadse fratsen van de asociale media, zoals Facebook, Twitter en YouTube, die miljarden verdienen over de ruggen van muzikanten. Dat is ook het onderwerp van haar recente dubbel-cd Data Lords, waar in de uitzending van Het Grote Geluid van 28 november delen van worden uitgezonden.
Ik zeg het nog maar eens: een vrouw naar mijn hart.
Auteur: Eddy Determeyer
