Een grootheid en drie onbekenden

De enige bekende componist op het programma is Johann Sebastian Bach. Maar kent u zijn Paasoratorium? Het wordt vrij zelden uitgevoerd, omdat het in de schaduw staat van de oratoriumpassies en het Kerstoratorium. Het werk heeft veel weg van een lange cantate, waarin het koor maar bij uitzondering iets doet – zodoende is het onaantrekkelijk voor oratoriumverenigingen en dergelijke. Maar het is natuurlijk wel Bach – en dus per definitie zeer de moeite waard. Hier krijgt in elk geval de sinfonia (ouverture) een keer de kans.

De andere componisten behoeven introductie. Maksim Berezovski, afkomstig uit wat toen het Russische deel van de Oekraïne (grensland) was, geldt als de eerste Russische dan wel Oekraïense componist van westerse klassieke muziek. Hij presteerde wat eeuwenlang onmogelijk had geleken: op Russische bodem een westerse klassiekemuziektraditie beginnen. In deze zorgeloze rococosonate horen we nog niet meteen de Russische ziel die een eeuw later de muziek van dat land zo nadrukkelijk zou kleuren, maar het begin was er zeker!

Met Christoph Förster hebben we een tijdgenoot van Bach te pakken. Zijn muziek lijkt, zoals wel meer Duitse muziek van die tijd, sterk Italiaans georiënteerd. Eén ding heeft hij echter gemeen met Bach: het klavier krijgt in deze sonate een volwaardige partij. Waar de toetsen normaal alleen voor een bas met akkoorden hoefden te zorgen, gaat de rechterhand van de klavierspeler hier in dialoog met de hobo direct aan. Datzelfde geldt voor de Partita (suite) van Johann Wilhelm Hertel, net als Bach in Eisenach geboren maar een stuk later ter wereld gekomen. Zijn muziek lijkt een beetje ouderwets voor zijn tijd. Zijn grote stadsgenoot had het vast niet erg gevonden…