Met amper negen minuten is dit meer een intermezzo dan een concert. Maar wat u hoort, zal u nog lang bijblijven!
In dit concert, deel van het 8e Zuid-Nederlands Festival, gaat de Nederlandse jazzpianist Michiel Scheen de strijd aan met de Chinese musicus Tang Xu. Xu hanteert twee traditionele instrumenten: de suona en de sheng.
De suona is vrij onbekend in het westen. Het is een kleine hobo met een groot trompetachtig mondstuk. De hoge, geknepen toon is behoorlijk luid en doordringend. Het timbre doet bijwijlen denken aan een badeendje! Maar dan wel een waar je prachtig zuivere pentatonische melodieën uit krijgt.
De sheng kennen we beter. Het is een orgelachtig blaasinstrument. Zijn doorslaande tongen waren de inspiratie voor onze mondharmonica. Af en toe lijkt hij daar ook sprekend op. In het derde stuk – dat hier voelt als het ‘langzame deel’ van een vierdelige compositie – zorgt de sheng voor een moment van contemplatie in het hyperactieve suona-gedoe daaromheen.
Michiel Scheen heeft met zijn 88 toetsen een stuk meer mogelijkheden dan de pentatonisch gestemde Chinese instrumenten. Toch slaagt hij erin gelijke tred te houden en, ondanks de heptatonische en chromatische uitstapjes, de eenheid wonderwel te bewaren. Het kost ons even moeite om aan dit aparte geluid te wennen, maar uiteindelijk heeft dit optreden veel te kort geduurd.
