Genre: Third Stream
Componisten/uitvoerenden: Franz Liszt | Frédéric Chopin
Opnametechniek: Wijnand de Groot
Dat jazzmusici zich laten inspireren door klassieke muziek is niet nieuw. Maar hier gebeurt het toch wel anders dan anders.
Al voor de oorlog hebben jazzmuzikanten de banden gezocht tussen hun eigen werk en de klassieke muziek. Vaak gebeurt dat als een substijl een beetje uitontwikkeld is. De musici zoeken naar nieuwe impulsen en realiseren zich dan: “hé, het lijkt wel een beetje op Bach/Mozart/Webern wat wij doen!”
Met de komst van de Third Stream en de postmoderne jazz is dat alleen maar meer geworden. Beroemd werd de Fransman Jacques Loussier met zijn album Play Bach. Daar hebben we meteen een belangrijke beperking te pakken: de meeste jazzmusici interesseren zich veel meer voor barok dan voor romantische muziek. De droomwereld, het variërende tempo en de vaste hand van de componist, het paste allemaal niet bij de dansbaarheid, het strakke ritme en de collectieve improvisatiezucht van de jazz.
Maar… ook de romantiek heeft zijn liefhebbers in de jazzwereld. Als pianist kun je moeilijk weerstand bieden aan de virtuositeit van Chopin en Liszt. De dromerige melodieën worden ballads in de beste jazzstijl. En het allerbelangrijkste: Chopin en Liszt waren sterren in improvisatie. De klassieke wereld is deze manier van muziek maken bijna helemaal kwijtgeraakt, maar Paul Stark hoeft niet diep te graven om die traditie weer terug te vinden.
