Ab Baars treedt aan en dan weet je één ding: je kunt alles verwachten, maar niets dat je al kende.
Ab Baars is van 1955. Daarmee is hij van de generatie die in de jaren zeventig met de rockjazz en later met de postmoderne jazz opgroeide. En, niet te vergeten, met de impro van Breuker en Mengelberg in eigen land. We zouden hem kunnen indelen bij generatiegenoten Guus Jansen, Paul Termos en Arend Niks, die de nieuwe(re) generatie impro-muzikanten vormen. Maar daarmee doen we hem niet helemaal eer aan. Ten eerste heeft hij niet frequent met deze drie meegespeeld. Ten tweede bewaart hij veel meer van de freejazz-esthetiek. Je zou kunnen zeggen dat zijn muziek iets ouderwetser is – maar daar moet je mee oppassen, want muziek die zo alle kanten op kan schieten is nooit op een tijdperk vast te pinnen.
In dit concert speelt hij samen met Roswell Rudd, ook al zo’n veelvraat met het accent op free jazz en impro. De Amerikaan Rudd mag met zijn trombone schitteren in de composities van Baars. Opmerkelijk, want veel van die composities gaan over Nederlandse en Vlaamse iconen: Guido Gezelle, Bep van Klaveren en zelfs C.B. Vaandrager. Ongetwijfeld heeft Baars Rudd wel even duidelijk gemaakt wat “Made in Madurodam” (“De kroketten in het restaurant / Zijn aan de kleine kant”) betekent…
