Voor een jazzmusicus is elk podium een speeltuin. Wat het vijftal, pardon zestal, er deze keer van?
Jezelf het Amsterdam Jazz Quintet noemen, je moet wel ballen hebben. Er wordt nogal wat jazz gemaakt in de hoofdstad, er zijn nog wel een paar groepen die voor zo’n naam in aanmerking komen. Laten we horen wat ze te bieden hebben.
Een paar sterke troeven hebben ze in elk geval. Zo hebben ze Fay Claassen in de gelederen, een van ‘s lands belangrijkste jazzzangeressen en destijds sterk in opkomst. En Bert Joris, de trompettist en componist die in zijn eigen werk schittert met solo’s als een DNA-molecuul: ingewikkeld, eindeloos lang en toch natuurlijk. Gast is deze avond gitarist Maarten van der Grinten, die meteen een flinke rol krijgt. Er is trouwens nog een gastmusicus: multi-instrumentalist Frans van der Hoeven bespeelt de bas omdat vaste bassist Paul Berner ziek was of om een andere reden niet kon.
En wat voor muziek maken ze? De titel van het eerste stuk, “Atonal”, lijkt al een aanwijzing te geven, maar schijn bedriegt. Het nummer gaat wel over vrijheid in en buiten de muziek, maar is gewoon mee te zingen en voor onze oren prima te volgen.
