Veel Nederlanders hebben een wajangpop in de kamer staan. Maar wat weten we van deze Javaanse traditie?
Het wajang-poppentheater is hét symbool van de Javaanse cultuur. En de Javaanse cultuur, dat is zo’n beetje hetzelfde als de Indonesische cultuur. Haast alles wat wij Nederlanders typisch Ind(ones)isch vinden, komt van dit eiland.
De bont gekleurde, soms angstaanjagende poppen hebben te maken met elke kunst die de Javanen beoefenen. Bij het maken van de poppen komt houtsnijkunst en schilderkunst kijken. Het toneelspel zelf is uiteraard literatuur en mimiek: hele geschiedenissen en filosofische verhandelingen kunnen erin voorkomen. En er is altijd muziek bij. Gamelanmuziek, natuurlijk, want zo gaat dat op Java.
Bij dit concert hebben we alleen geluid opgenomen. Het poppenspel gaat dus verloren. Maar de muziek kan uitstekend op zichzelf staan. De vreemde muziek, die grofweg het midden houdt tussen de statische raga’s van India en de dynamische akkoorden van de westerse muziek, weten elk nieuwsgierig oor te prikkelen en roepen bij veel Nederlanders nostalgische herinneringen op.
