Componisten/uitvoerenden: Daan Manneke | Hans Osieck | Hugo Godron
Opnametechniek: Sabrina ter Horst
Drie Nederlandse componisten, van wie er één nog leeft. Allen leveren ze één kamermuziekwerk. Wat hebben ze gemeen?
Alle drie de componisten zijn milde muzikale persoonlijkheden. Hugo Godron (1900-1971) was een kind van zijn tijd en zijn omgeving: zijn muzikale belangstelling lag bij de neoklassieken en het Franse impressionisme. Tot aan de jaren vijftig was dit de hoofdstroom van de Nederlandse muziek, maar daarna werd hij ineens hopeloos ouderwets. Pas sinds relatief kort worden zijn vergeelde partituren weer onder het stof vandaan getrokken.
Voor Hans Osieck (1910-2000) geldt ongeveer hetzelfde. Weliswaar is hij iets moderner dan Godron, maar ook hij componeerde steeds in een tonale, behoudende stijl die zich niets aantrok van veranderende modes. Laat anderen maar dingen met reeksen doen, dat idee.
Daan Manneke (*1939) groeide op in de tijd van de grote avant-garde, maar moest er weinig van hebben. Liever richtte hij zich op de traditie, vooral die van de kerkmuziek. En zie: naarmate zijn carrière vorderde, raakte zulke harmonieuze muziek steeds meer en vogue. Wat gisteren ouderwets was, is morgen weer modern…
