Sommige muzikanten gaan jaren door zonder dat ze echt bekend worden – terwijl het toch echt niet aan hun muziek ligt.
Matthias Bergmann op bugel. Zijn naam doet een belletje rinkelen, maar waar kennen we hem dan van? Hij is Duitser (goh), afkomstig uit Nedersaksen, sinds jaar en dag woon- en werkzaam in Keulen en vaak genoeg in Nederland gezien.
Vincent Helbers op piano, componist van alle nummer. Kennen we die ergens van? Die blijken we van heel veel dingen te kennen. Door de jaren heen duikt hij voortdurend op in het jazzcircuit, steeds weer met andere projecten. Vaak genoeg stond hij op North Sea Jazz, verschillende bands hebben cd’s uitgebracht.
Het is vaak het lot van musici als deze dat ze in de vergetelheid raken – dat althans de projecten die ze jaren geleden hebben ondernomen in de vergetelheid raken. Wie zit er nog te wachten op een niet meer bestaande band van een relatief onbekend stel musici? Nou, wij. Wij hebben dit concert indertijd uit volle overtuiging opgenomen – en als we zo onbescheiden mogen zijn, we hebben ons niet vergist. Dit is een heerlijk concert, waarbij in tien relaxte cooljazznummers de cornettist, de pianist en de saxofonist (Ton Beek, die geen deel uitmaakt van de groep maar voor dit concert graag aanschuift) om het hardst improviseren voor de aandacht van het publiek. Muziek die op alle niveaus werkt: je kunt haar heerlijk als achtergrond gebruiken, je kunt er zelfs op dansen, maar je kunt ook elke noot intensief beluisteren zonder verveeld te raken.
