Jatsi. Zo noemen de Finnen ‘jazz’. Klinkt Finse jazz dan ook wezenlijk anders dan andere jazz?
Als Iro Haarle en zijn kwintet typisch Finse jazz maken, dan kunnen we één conclusie trekken: Finse jazz is wezenlijk rustiger van aard. Met hun lage tempi lijken de musici de kat uit de boom te willen kijken: gaan we nog wat doen of laten we de muziek rustig aan zich voorbijtrekken. Zelfs als het aantal ‘bpm’ omhoog gaat, blijft de sfeer loom en onderkoeld. Beelden van het weidse boslandschap met al zijn langgerekte meren zijn dan snel opgeroepen, net als beelden van de ijzige, maar rustige winter. Niettemin zoeken de musici het ook buiten de deur, met hun ‘raam op het zuiden’ en ‘haven aan een verre kust’. Maar ook als er uitheemse klanken hun muziek binnenkomen, laten de musici zich niet van de wijs brengen. Wel vervangt bandleider Haarle zijn piano door een harp, zodat we al snel aan Alice Coltrane denken. En aan Chick Corea met zijn Spain. Geen slecht compliment.
