De ene keer staat hij groot in het BIMHuis, de andere keer een stuk kleiner in Hoorn. Beide keren zijn wij erbij.
Onlangs publiceerden we al een concert waarin gitarist Jesse van Ruller en zijn kwartet optraden. Plaats van gebeuren was toen het (oude) BIMHuis. Jesse van Ruller is van de generatie Borstlap, Honing, Vloeimans, de generatie nieuwe Nederlandse jazzmuzikanten die opkwam in de jaren negentig. Bekend werd hij vooral door het winnen van de Thelonious Monk Award, iets wat nog geen Europeaan vóór hem gelukt was.
Wat is er anders dan het concert in het BIMHuis, drie maanden later? De lijst vertoont overeenkomsten en verschillen. (Helaas hebben we niet van alle nummers de naam; blijkbaar hebben we niet om een setlijst gevraagd.) Ook de line-up is anders: bassist is hier nog Johan Plomp, terwijl dat in het Amsterdamse concert Frans van der Geest is. Maar het belangrijkste verschil is de ambiance. In het BIMHuis mag je zeker een groter en misschien ook wel een deskundiger publiek verwachten, maar hier in het Hoornse herenhuis Verloren loop je niet gauw verloren. Je zit zo dicht op het publiek als je het bij jazz wilt hebben, in een veel minder formele setting. En dat is ook heel wat waard.
