Lula Pena uit Portugal maakt phado. Dat is gewoon fado, maar dan niet helemaal gewoon.
Fado is, zoals u weet, de traditionele muziek van met name Lissabon. De muziek wordt door de Portugezen op handen gedragen maar is ook besmet door de associatie met het Salazar-regime. Lula Pena is deel van een generatie fadistas waartoe ook Mísia en Christina Branco behoren: vrouwen die de dictatuur niet bewust hebben meegemaakt en relatief onbekommerd fado kunnen maken.
Dat doen ze wel elk op hun eigen manier. Branco zingt heel klassiek, Mísia zit in de pophoek, en Pena zoekt duidelijk het experiment op. De alternatieve spelling van haar stijl zegt het eigenlijk al: ze doet niet gemakkelijk als het ook moeilijk kan. Pena haalt er een Arabische muziek en een Nederlandse slagwerker annex vibrafonist bij. Geen stijlen die veel raakvlak met de fado hebben. Maar Lula zorgt wel dat ze er met zijn drieën iets moois van maken.
