Opnametechniek: Sabrina ter Horst
Kijk eens aan! Zo hoor je ze nooit, en zo heb je ineens twee concerten achter elkaar met Haydns barytontrio’s. Hoe bevallen deze?
Joseph Haydn (1732-1809) is natuurlijk een toppertje, en het is niet voor niets dat we zijn muziek voortdurend uitvoeren. Maar zijn meer dan honderd barytontrio’s (Wat is een baryton? Lees verder) worden zelden uitgevoerd, omdat domweg niemand dat instrument bespeelt.
Niemand? Ho even. In het vorige concert ontdekten we het Orpheon Consort al, waarvan de gambist prima baryton blijkt te spelen. En vandaag ontdekken we het Nederlands Baryton Trio! Kijk, duidelijker kan het al niet. Dit trio, met Freek Borstlap op het gelijknamige instrument, heeft zich helemaal op Haydns trio’s toegelegd. En op andere barytonmuziek. Want geloof het of niet: er is nog meer. Ook Carl Friedrich Abel (1723-1787) heeft werk voor het instrument geschreven. Abel, een van de modernste musici van zijn tijd (bijna de uitvinder van het commerciële concert!), bespeelde de steeds ouderwetser wordende viola da gamba en kon blijkbaar ook goed met de baryton uit de voeten. Ook Luigi Tomasini (1741-1808) komt om de hoek kijken. Hij was samen met Haydn aan het hof van prins Eszterhazy verbonden. Ook hij moest dus op zijn tijd voor de baryton schrijven.
Eén werk verdient onze speciale aandacht. Het laatste trio draagt de inscriptie ‘fatto per la felicissima nascita di S: Ai: S, Principe Estorhazi’. Met andere woorden: dit stuk is geschreven voor de geboorte van een klein prinsje. Voor die gelegenheid pakje Haydn flink uit: in plaats van de gebruikelijke drie of vier delen horen we een hele serenade van zeven delen: diverse dansen, culminerend in een ouderwetse fuga. Dit werk moest er duidelijk bovenuit springen!
