Hoera! Roots Open is er weer en het opent met feestelijke Arabische Muziek.
Natacha Atlas heeft een Marokkaans-Egyptische vader, een Britse moeder en groeide op in Brussel. Je voelt hem al aankomen: haar gespleten identiteit kenmerkt haar werk. Maar eigenlijk hoef je dat niet te weten om ervan te genieten. Atlas maakt muziek die je meteen als Arabische herkent. Van dat raï-achtige spul, met invloeden uit diverse westerse popgenres. En o ja: ze buikdanst erbij. Het plaatje is compleet.
Maar dat je toegankelijke muziek maakt en prettig bent om naar te kijken, dat maakt je nog niet oppervlakkig. Natacha Atlas zoekt de verbinding – niet op een geforceerde manier, wel op een kunstzinnige. Bij haar is westerse invloed nooit een goedkope manier om pop te klinken, maar een persoonlijke keuze, die voortkomt uit haar eigen positie tussen Noord en Zuid, tussen West-Europa en de Maghreb. Ze kiest liedjes als ‘Black is the color (of my true love’s hair)’, waarover al veel inkt gevloeid is: is dit gewoon een liefdesliedje of een soort ‘black pride’ avant la lettre? En wat betekent het als een vrouw hiphopinvloeden in haar muziek stopt?
Allemaal dingen die ze je niet vertelt, maar waar je rustig over na kunt denken. Of niet. Je kunt ook van de liedjes genieten en vrolijk meedansen.
