Genre: Blaasmuziek
Componisten/uitvoerenden: Arvo Pärt | Astor Piazzolla | Daniel Schnyder | Gioacchino Rossini | Jan van der Roost | Michael Nyman
Opnametechniek: Cees Sterrenburg, Diederik Geijtenbeek
Wat is een galaconcert? Daar is geen vaste definitie voor. Twee dingen staan vast: het moet representatief zijn en het moet de aandacht trekken.
Op een gala loop je te stralen in je baljurk of rokkostuum. Zelfs de grootste introvert komt er om bekeken te worden. Zo is het ook met galaconcerten. Je verwacht er geen muziek bij om in een hoekje te zitten.
Toch begint dit concert met het verstilde, minimale Fratres van Arvo Pärt, de koning van alles wat verstild en minimaal is. Maar o, daarna wordt het andere koek. Michael Nyman, de filmmuziekcomponist die met zijn overstuurde barok de filmkijker altijd klemvast heeft. Vervolgens passeert een hele reeks brutale, volksmuziekachtige stukken de revue. Er is ook plaats voor gein en ongein. I feel good van James Brown wordt gesloopt en vervolgens uitgebouwd tot een stuk van twaalf minuten, I feel goof. Officieel is het een toegift, maar voor een stuk met deze lengte – en deze intensiteit – is dat eigenlijk te weinig eer. Zo komt dit gala traag en verheven op gang, om in briljante spot te eindigen.
