Töykeät. Met zo’n naam ben je of een excentrieke metalband, of je komt uit Finland. Het laatste is het geval.
Qua bezetting is het een redelijk basaal trio: een pianist die zich laat ondersteunen door bas en drums. Natuurlijk krijgen de ritmejongens (want het zijn natuurlijk mannen) ook wat solo tussendoor, maar de piano bepaalt de gang van zaken. En de nummers, zijn die nou zo bijzonder? Toegankelijke walsjes en ritmische stukken. Keurig tonaal ook. Veel experimenteler dan Eerik Siikassari die een stukje strijkt in plaats van plukt wordt het niet.
Maar wat ze uit die gewone muziek halen, is helemaal niet zo gewoon. Het is buitengewoon – buitengewoon goed! Elk nummer heeft urgentie, afwisseling en vooral een enorme dosis energie. Hoeveel jazzconcerten je ook gehoord hebt, bij Trio Töykeät heb je altijd het gevoel dat je naar iets nieuws luistert. Je geniet van de jazz alsof die gisteren is uitgevonden. Gedreven door Rantala’s fabelachtige vingervlugheid en wendbaarheid davert het ene na het andere nummer voorbij. Het concert duurt anderhalf uur en dat is bijna nog te kort. Geen moment heb je de neiging om blasé te zoeken naar akkoordschema’s of invloeden te spotten. Je gaat er van het begin tot het eind in op.
