De jaren negentig zijn overvloedig gevuld met goede jazzconcerten van grote namen.
Kijkt u met nostalgie op de jaren negentig terug? Wij ook. Tenminste: het jazzgedeelte van onze redactie. De jaren negentig mogen we gerust een gouden tijd in de vaderlandse jazzhistorie noemen. Verschillende grote namen van nu braken toen door. Michiel Borstlap en Eric Vloeimans, om er maar eens twee te noemen. En Yuri Honing.
Saxofonist Yuri Honing, u misschien ook bekend als de broer van muzikaal cognitiewetenschapper Henkjan Honing, was het jaar daarvoor doorgebroken als popgerichte jazzman. Met songs van ABBA en Blondie wilde hij het belegen American Songbook (met zijn oude volksliedjes en vooroorlogse Tin Pan Alley) van een eigentijds alternatief voorzien. Wie op dit concert hetzelfde repertoire verwacht, wordt misschien teleurgesteld: het zijn vooral composities van Honing zelf die de aandacht trekken. Maar met de muziek is natuurlijk niets mis. We horen de Yuri Honing die we kennen: de man die de kool en de geit spaart, die alles doet om ons te verrassen maar nooit onze oren kwetst.
