De komende weken elke zondag van 12 uur tot 14 uur: werk en leven van de Russische sopraan Galina Vishnevskaya. Haar grote rollen, liedinterpretaties en niet eerder uitgebrachte live-opnamen.
Op 11 december 2012 overleed op 86 jarige leeftijd de Russische sopraan Galina Vishnevskaya. Aanleiding voor de Concertzender om in “De Diva op Erwt” aandacht te schenken aan deze beroemde sopraan.
Een serie van 6 delen
Vanaf zondag 10 februari kunt u luisteren naar een 6-delige serie waarin niet alleen haar beroemdste rollen en liedinterpretaties te beluisteren zullen zijn, maar ook nog niet eerder gehoorde live-opnamen.
De eerste twee zondagen (10 en 17 februari) krijgen haar Russische operarollen de aandacht. Dan volgt haar Italiaanse Operarepertoire op 24 februari en 3 maart.
Op 3 maart aandacht voor haar liedkunst en tot slot op 10 maart bijzondere zelden gehoorde opnamen, dat kan uitlopen naar een extra uitzending op 17 maart.
In de vijftiger en zestiger jaren was het Bolshoi Theater het middelpunt van muzikaal Rusland, wat mede te danken was aan de medewerking van Galina Vishnevskaya, die daar heerste als een koningin.
Een ware diva
Door de pers werd ze beschreven als een gedurfde en gewaagde performer wier vlammende interpretaties van operarollen en ook o.a. door vertolkingen van liederen van Sjostakovitsj en Moessorgski standaard zette voor generaties. Galina was een uitgesproken, compromisloze vrouw van formidabele moed en indrukwekkende zelfbewustzijn; een ware diva in elke zin van het woord.
In de jaren zestig was ze ook al een beroemdheid in het westen, maar door politiek geharrewar bleven haar optreden beperkt. In 1961 maakte zij een kort tournee door Amerika en debuteerde zij als Aida aan de Metropolitan Opera. Verder zong ze in Covent Garden (Aida in 1962) en de Scala van Milaan (als Liu in 1964).
Benjamin Britten schreef de sopraanrol in zijn War Requiem, maar ze mocht de wereldpremière in Coventry in 1962 niet zingen. Wel kreeg ze toestemming in 1963 om de plaatopname voor Decca te zingen.
Privéleven en overige activiteiten
In 1955 ontmoette Galina Vishnevskaya tijdens een festival in Praag de beroemde cellist Mstislav Rostropovich. Het was liefde op het eerste gezicht en ze trouwde 4 dagen nadat ze elkaar hadden leren kennen. Het was een stormachtig huwelijk, maar hield stand tot de dood van Rostropovitch in 2007. Samen traden ze regelmatig op en begeleidde hij haar aan de piano of als dirigent.
In de late jaren 1960 gaven Vishnevskaya en Rostropovich hun steun aan Sovjet-dissidenten, zoals de natuurkundige en mensenrechtenactivist Andrei Sacharov en de Nobel-prijs winnende schrijver Aleksandr Solzjenitsyn, die leefde en werkte in het landhuis van het paar buiten Moskou 1969/73. Als straf werden de Rostropovichs beperkt in hun werk. In 1974 werd de naam van Galina verwijderd uit de officiële geschiedenis van het Bolshoi en werden zij en haar man "persona non grata" in de USSR.
Zij gingen in ballingschap naar Parijs. Vishnevsakaya bleef recitals en opera zingen. Haar stem had veel van haar glans verloren, maar op haar negenenveertigste was Vishnevskaya nog een geweldige Tosca. Haar acteren van in Akte II was zo hevig dat het meer leek dat haar Scarpia, Ingvar Wixell, stierf van angst in plaats van zijn steekwonden.
In 1978 werden betiteld als "ideologische afvalligen" en ontdaan van hun Sovjet-burgerschap, dat niet werd hersteld tot 1990. Vishnevskaya verzoende zich met het Bolshoi in 1992, toen de Russische TV een drie uur durende documentaire maakte t.g.v. van haar veertigjarige carrière.
Ze zette haar humanitaire activiteiten voortgezet met de Rostropovich-Vishnevskaya Foundation, die werkt aan het verbeteren van de gezondheid van kinderen in de wereld, en geeft ze jong Russisch talent de gelegenheid zich te ontwikkelen in het Galina Vishnevskaya Centrum voor Opera Zingen, die in Moskou werd geopend in 2002.
In de laatste week van haar leven werd ze voor de zoveelste maal voor haar moed en trouw onderscheiden door president Vladimir Poetin.
