Za 28 aug 14:00 uur Concertzender Live. Het is eind jaren ’60. Miles goes electric… Publiek haakt af, publiek stroomt toe.
Eind jaren ’60 was Davis klaar met bebop en hardbop. Klaar met standards, song form en akkoordenschema’s. En hij hield er niet van om op zijn lauweren te rusten. Davis tegen zijn pianist Herbie Hancock: “We’re not going to play the blues anymore. Let the white folks have the blues. They got ‘em, so they can keep ‘em. Play something else.” Dat laatste zou hij regelmatig herhalen – je moet niet spelen wat je al kunt, speel wat je nog niet kent en kunt.
Het was tevens de periode van neergang in de jazz: publiek dat weg bleef, minder optredens, sluiting van jazzclubs, afnemende platenverkoop. Een ander muzikaal domein was sterk in opkomst. Funk, Rock en verwante stijlen trokken een jong en een zich snel vermenigvuldigend publiek. Het Woodstock Rock Festival trok in 1969 ruim 400.000! bezoekers. Platenverkopen gingen door het dak. Davis bezag deze ontwikkelingen met grote belangstelling, met inbegrip van wat er muzikaal op de podia en in de studio’s gebeurde. Hij luisterde naar James Brown, naar Sly and the Family Stone, en naar Jimi Hendrix. Hij onderwees de leergierige Hendrix in jazz, en stak zelf het nodige op van de gitarist. Davis: “He influenced me, and I influenced him (…).”
In juli 1969 speelde Davis op het Newport Jazz Festival met een bezetting die zou uitgroeien tot de Bitches Brew Band. Chick Corea op Fender Rhodes piano, Dave Holland bas en Jack DeJohnette op drums. Saxofonist Wayne Shorter haalde de gig niet – hij zat vast in het verkeer. Davis voorzag de bandleden van enkele schaarse gegevens omtrent de voorgenomen stukken, en vertrouwde verder op het improvisatievermogen van zijn muzikanten – een trend die hij al eerder had ingezet, bijvoorbeeld bij het maken van het album Kind of Blue in 1959. Eén jaar na Newport, in 1970, verscheen de studioplaat Bitches Brew. Die werd met gemengde reacties ontvangen. Veel liefhebbers van de hardbop Davis haakten af, maar een nieuw en jong publiek haakte aan. Het album zou een klassieke cultstatus verwerven.
Drie stukken van het Newport concert werden pas in 2011 uitgebracht op het album Bitches Brew Live. Davis tekende voor Miles Runs the Voodoo Down en It’s About That Time, Sanctuary is van Wayne Shorter. De energieke stukken staan onder hoogspanning. Jammer dat de bas onderbelicht blijft in de klankbalans.
In 1970 speelt de Bitches Brew Band op het Isle of Wight Festival, een meerdaags popfestival met naar schatting ruim 600.000 bezoekers. In de 7-koppige bezetting treffen we niet één, maar drie electrische instrumenten.
Jazz-rock-fusion in volle gang!
Concertzender Live – een programma van Jaap van de Klomp
