Met artiesten uit Europa, Afrika, Noord-Amerika en Scandinavië.
1- ‘Love & Liberté’ van de Gipsy Kings.
Een van de weinige compilaties van geheel nieuw materiaal. Een van hun extravagante nummers, “No Vivire”, heeft een prominente baslijn en sterke koper accenten in het refrein. Het hoogtepunt van het album komt met twee instrumentale nummers, “Guitarra Negra” en “Love and Liberte.” “Guitarra Negra” pronkt met castagnetten met bongo’s. Om de paar maten lijkt de intensiteit een piek te bereiken, alleen om zich terug te trekken en te hergroeperen voor een nieuwe aanval. Het titelnummer evolueert langzaam, waarbij een geleidelijk gitaar- en bascrescendo wordt benadrukt door een reeks dunne pianoakkoorden op geselecteerde downbeats ter benadrukking.
Cd. ‘Love & Liberté’ – Gipsy Kings. Label: Elektra records (1994) | VIDEO
2- ‘Bohème’ van Deep Forest.
‘Bohème’ (uit 1995) is het tweede album van het Franse duo Deep Forest, uitgebracht in 35 landen. Met voornamelijk Oost-Europese zigeunerliederen (d.w.z. de ‘Bohémiens’ -Franse uitspraak-) met elektronische muziek. Het album werd de meest succesvolle van het duo, verkocht meer dan 4 miljoen exemplaren, ontving Diamond-, Platinum- en Gold-awards in 15 landen en won een Grammy Award voor Best ‘World Music’ Album.
Cd. ‘Bohème’ – Deep Forest. Label: Columbia (1995), code: COL 478623-2 | VIDEO
3- ‘La Couleur de l’Afrique’ van Pierre Akendenque.
De Gabonese legende Pierre Akendengue is een van de grootste schrijvers van Franstalige Afrikaanse muziek. Zijn teksten spreken vaak over respect voor de natuur, onrecht en menselijk leed (armoede, corruptie …). Pierre Akendenque’s visie is diep humanistisch en universeel. We vinden deze thema’s op de vier nummers van dit album. Akendengue, die in de zeventig is, wordt ondersteund door een vrouwenkoor, gitaar en percussie in een mix van Afro-pop en traditionele Afrikaanse ritmes.
Cd. ‘La Couleur de l’Afrique’ – Pierre Akendenque. Label: Lusafrica (2018), code: 762682 | VIDEO
4- ‘Memorias de Cuba’ van Carel Kraayenhof en het Metropole Orkest.
Toen de Nederlandse bandoneonist Carel Kraayenhof nog Argentijnse tango doceerde aan het Rotterdams Conservatorium hoorde hij vaak in de ruimte ernaast de gezellige en zwoele klanken van Cubaanse muziek.
Na een vakantie in Cuba wist hij het zeker, hij wilde de klank van zijn bandoneon combineren met de tresgitaar en Cubaanse percussie. Hij schakelde het veelzijdige Metropole Orkest in voor het maken van dit album ‘Memorias de Cuba’. Op vier van de twaalf tracks wordt gezongen door gerenommeerde zangers als Lucio Garcia, Trijntje Oosterhuis en Paskal Jacobsen (Bløf).
Cd. ‘Memorias de Cuba’ – Carel Kraayenhof, Metropole Orkest. Label: Universal (2008), code: 1773989 | VIDEO
5- ‘Hidden’ van Jungle by Night.
Het Amsterdamse collectief Jungle by Night is samengesteld uit broers, neven en vrienden die jazz, funk en afro funk spelen. De muziek is in de basis funky, met bij elk nummer een eigen invloed. Zo horen we Oosterse invloeden op het rustige en prachtig opgebouwde ‘Dawn’. ‘Hidden’ is het eerste volledige studioalbum van deze groep Nederlandse jongens, die dieper ingaan op hun eigen geluid, en studio-effecten toevoegen aan hun afro-funk-sjabloon, evenals het verkennen van andere delen van Afrika, zoals Mali’s woestijnziel en djembé-ritmes uit Senegal. Het album ademt passie en spelplezier en bulkt van de onstuimige en dansbare nummers. ‘Ethiopino’ bijvoorbeeld, dat een tijdje voor de release van het album op de wereld werd losgelaten, wisselt verschillende Afrikaanse ritmes met elkaar af en mixt ze samen tot een coherent geheel.
Cd. ‘Hidden’ – Jungle by Night. Label: Kindred Spirits (2012), code: KS 037-CD | VIDEO & Documentaire Bamm.tv
6- ‘L’Hymne à l’amour’ van het Richard Galliano Quartet.
Wat Astor Piazzolla deed voor de Argentijnse tango, deed de Franse accordeonist Richard Galliano voor de musette. Galliano zorgde voor een opleving van dit genre en integreerde er improvisatie in, zoals hij dit geleerd had vanuit de Amerikaanse jazz, zijn jeugdliefde. In 1973 werd hij aangesteld als dirigent, arrangeur en componist van het orkest van Claude Nougaro. Hij speelde onder andere met grootheden als Chet Baker en Toots Thielemans. Met vijf composities van Astor Piazolla mag ‘L’Hymne à L’Amour’ gezien worden als een eerbetoon aan deze grootmeester van de tangomuziek. Een opvallende gastrol is weggelegd voor Gary Burton wiens heldere vibrafoongeluid een prachtige eenheid vormt met Galliano’s melancholieke accordeon.
Cd. ‘L’Hymne à l’amour’ – Richard Galliano Quartet. Label: Cam Jazz (2007), code: CAMJ 77992 | VIDEO
7- ‘Collected’ van J.J. Cale.
Met zijn ruw fluwelen, laconieke stemgeluid, rudimentaire gitaarspel en stemmige songs was J.J. Cale in de jaren zeventig de belangrijkste architect van een geluid dat later benoemd zou worden als de Tulsa sound, naar zijn thuishaven in Oklahoma. Zijn ‘laid back mix’ van country, blues en rock ‘n’ roll was van grote invloed op Eric Clapton, die meer dan eens hits behaalde met Cale’s songs. Velen van de Britse rockers zijn schatplichtig aan J.J. Cale maar weten zelden het niveau te halen van zijn solo-albums.
Cd. ‘Collected’ – J.J. Cale. Label: Universal (2006), code: 9840963 | VIDEO
8- ‘The Long Farewell’ van Ketil Bjornstad.
Dit jaar viert de Noorse pianist Ketil Bjørnstad zijn vijftigjarig jubileum als muzikant. Ter ere van dit jubileum heeft het label Grappa/PIAS een drie delig-album uitgebracht: ‘The Long Farewell, The Rainbow en The Way Through the Woods’, live-opgenomen in 2004. Reeds op 16-jarige leeftijd debuteerde hij -in 1969- als pianist van het Oslo Philharmonic Orchestra. Hij gaat veel naar de culturele Club 7, een podium in Oslo, waar hij zijn inspiratie vandaan haalt door naar bekende artiesten te luisteren. Door het spel van onder andere Miles Davis zoek hij zijn heil in de jazz en uiteindelijk weet hij beide stromen te combineren tot een verfijnd product.
Cd. ‘The Long Farewell’ – Ketil Bjornstad. Label: Grappa, [PIAS] (2019), code: GRCD4626 | VIDEO
Met dank aan:
