Op mijn 6e had ik vioolles. Dat was geen succes. Vanaf mijn 9e kreeg ik pianoles en dat ging vele malen beter. Dat is hoe mijn interesse voor klassieke muziek is begonnen. Naast mijn liefde voor klassieke muziek had ik sinds jong al flinke affiniteit met film. Deze twee passies kwamen samen in de film “The pianist”, waarna ik zelf beter ben gaan luisteren naar klassiek. Bovendien kreeg ik pianolessen tussen mijn 14e en 18e van Russisch concertpianist Misha Fomin. Hij leerde me om echt muziek te maken en naar een hoge mate van perfectie te streven. Mijn voorkeur voor Russische componisten heb ik ook aan hem te danken. Ik heb ook aan een paar concoursen meegedaan, zonder ooit iets te winnen. Maar dat geeft niet, ik heb er nog steeds erg veel plezier in!

Na mijn middelbare school in Bilthoven ben ik econometrie in Amsterdam gaan studeren. Tijdens mijn studententijd ben ik ook lid geweest van een studentenroeivereniging. Ik ben echter nooit opgehouden met pianospelen omdat ik een elektrische piano op mijn kamer had. Ik ging vaak naar het Concertgebouw en was lid van Entree (de jongerenvereniging van het Concertgebouw). Mijn muzieksmaak werd alsmaar breder en ik luisterde nu ook naar jazz (o.a. Bill Evans) en wereldmuziek (Fela Kuti en zonen).

Wanneer ik naar klassieke concerten ging met vrienden was ik vaak degene die het concert uitzocht. Ik vond het tijd dat ik andere mensen moest ontmoeten, die veel meer wisten van klassieke muziek. Aangezien ik tijd overhad ging ik eens rondkijken op het internet, en zo kwam ik bij de Concertzender terecht. Ik heb daar heel sterk het idee dat er zóveel mensen rondlopen met uitgebreide kennis van muziek, waar ik veel van kan leren!