Rafael Solano werd geboren in Puerto Plata in het Dominicaans Republiek in 1931. Een zeer begaafd muzikaal kind, hij was slechts 11 jaar oud toen hij als “de ontdekking van 1942” in lokale theaters werd gepresenteerd. Solano studeerde muziektheorie, viool en cello, en speelde het harmonium in zijn plaatselijke kerk – waar hij trouwens op zijn 13e al de directeur van het koor werd. Maar de piano werd zijn passie, en na een aantal jaren privé-studie met verschillende leraren, begon hij aan het conservatorium in de hoofdstad Santo Domingo. Hij stapte snel over van klassieke naar populaire muziek, en werd een tijdje de directeur van ‘La Gran Orquesta de Angelita de La Voz Dominicana’. Daarna ging hij op tournee met verschillende formaties zoals die van Antonio Morel en van Luis Larrain. Na omzwervingen en verblijven in het buitenland (Venezuela, Jamaica, etc.) keerde hij terug naar het Dominicaans Republiek en werd hij een aantal jaren de directeur van de zeer geliefde Embassy Orchestra Club – het vaste ensemble van de Hotel Ambassador. In 1959 kreeg hij zijn eerste televisieprogramma ‘La Hora del Mondo’ waarin hij de carrières vele nieuwe artiesten lanceerde zoals Luchy Vicioso, Nini Cáffaro, Fernando Casado en Anibal de Peña. Begin jaren zestig surfde Solano mee op de golf van Latin artiesten die de VS overspoelde en gaf optredens in New York. Daar studeerde hij ook modern componeren onder Hall Overtone. Terug in eigen land was hij een van de belangrijkste drijfveren achter de eerste LP die ooit in het Dominicaans Republiek is opgenomen, is artistiek directeur van Radio Dominican Televisie geweest, en heeft veel egards van de regering ontvangen. Hij is regelmatig nog op wereldtournee geweest, heeft master classes gegeven in vele landen en is zelfs vier jaar lang ambassadeur van UNESCO geweest in Parijs. Solano’s muziek is nog altijd populair; zijn liedjes worden tegenwoordig als klassiekers beschouwd en zelfs door zangers als Vicky Carr en Placido Domingo opgenomen.
